اتصال غیر طبیعی ۲ انگشت است. معمولاً یک چسبندگی بین دو انگشت، انگشت وسط و انگشت حلقه است. با این حال، می تواند هر دو انگشت یا انگشت شست و اشاره را درگیر کند. همچنین می تواند بیش از ۲ انگشت را درگیر کند یا آن که می تواند کل ۲ انگشت یا فقط بخشی از انگشتان را درگیر کند. این اتصال و چسبندگی می تواند فقط پوست باشد یا استخوان را نیز درگیر کند.
چرا سینداکتیلی اتفاق می افتد؟
بیشتر انواع سنداکتیلی در طول رشد دست و بازو اتفاق می افتد. کل دست بین ۴ تا ۸ هفته بارداری تشکیل می شود – این بدان معنی است که در حدود ۵۶ روز پس از باردار شدن، دست در شکل و فرم نهایی خود قرار می گیرد (اگرچه بسیار کوچکتر!). در طی مراحل نهایی رشد، نزدیک به ۴۰ روز و پس از آن، انگشتان به یکدیگر متصل می شوند. به طور معمول، اتصالات پوستی قبل از ۵۶ روز ناپدید میشوند، اما اگر سیگنال دهی سلولی آنطور که باید اتفاق نیفتد، اتصالات پوستی باقی می مانند و این همان چیزی است که ما آن را «سینداکتیلی» مینامیم. در بیشتر موارد، مادر یا پدر هیچ کاری برای ایجاد این ناهنجاری انجام نداده و هیچ کاری نمی توانست برای جلوگیری از آن انجام داد.
سندرم نوار آمنیوتیک (باند آمنیوتیک) یکی دیگر از علل احتمالی سنداکتیلی است. در این مورد، ما معتقدیم که دست و انگشتان فردی به طور طبیعی شکل میگیرند، اما پس از آن یک ضربه یا اسکار توسط یک نوار آمنیوتیک ایجاد میشود که منجر به ایجاد اسکار و سینداکتیلی میشود. در بسیاری از مواقع افراد در این نوع سینداکتیلی ممکن است به دلیل قطع شدن نوک انگشتان، انگشتان کوتاهی داشته باشند.
براکی داکتیل نوع دیگری از سینداکتیلی
در این حالت انگشتان کوتاه و چسبیده هستند. کودکان مبتلا به براکی داکتیل می توانند بسیار متفاوت از یکدیگر باشند، برخی انگشتان تقریبا معمولی دارند، برخی انگشتان کوتاه و کاملاً متصل دارند و برخی واقعاً هیچ انگشتی ندارند.
سینداکتیلی پوستی یا ساده در مقابل پیچیده: سینداکتیلی پوستی (یا ساده) فقط به ارتباط پوستی دلالت دارد در حالی که سنداکتیلی پیچیده شامل اتصالات استخوانی بین انگشتان می شود.
سینداکتیلی پیچیده: سینداکتیلی مرتبط با یک سندرم (معمولاً وضعیتی با سایر مشکلات سلامت جسمانی).
بیشتر بخوانید : بیماری انقباض دوپویترن
عملکرد و ظاهر سینداکتیلی
به طور معمول، کودکان مبتلا به سینداکتیلی عملکرد خوبی دارند، اگرچه هر چه انگشتان بیشتر تحت تأثیر قرار گیرند، ممکن است عملکرد دشوارتری داشته باشند. مشکل اصلی عملکردی در سینداکتیلی گرفتن اجسام بزرگ یا گرفتن اجسام دایره ای شکل است (زیرا انگشتان به اندازه معمول از هم باز نمی شوند). دست مبتلایان به سینداکتیلی متفاوت به نظر می رسد. این ممکن است کودک را آزار دهد و ممکن است نحوه ارتباط دیگران با کودک را تغییر دهد. در برخی از کودکان، این ممکن است منجر به استرس و کاهش عزت نفس شود.
درمان سینداکتیلی
تنها راه اصلاح و درمان سینداکتیلی، از طریق جراحی است. زمان جراحی به عوامل مختلفی بستگی دارد. هنگامی که سینداکتیلی انگشت شست و اشاره یا انگشت حلقه و انگشت کوچک را درگیر می کند، ما سعی می کنیم جراحی را زودتر انجام دهیم – اغلب در سن ۶ ماهگی. سایر سیندکتیلی ها را می توان زمانی که کودک بزرگتر است، اغلب بین ۱۲ تا ۱۸ ماهگی، درمان کرد. جدا کردن انگشتان به سادگی بریدن پوست اتصال انگشتان نیست (پوست کافی وجود ندارد و سینداکتیلی درمان می شود). پوست جدید باید بین انگشتان قرار گیرد، گاهی اوقات این عارضه نیاز به پیوند پوست دارد. ما سعی میکنیم و معمولاً می توانیم از پیوند پوست در هنگام جراحی سینداکتیلی اجتناب کنیم. دست بچه ها معمولاً تا ۴ هفته پس از جراحی در پانسمان های نرم قرار می گیرند و سپس بهبودی شروع شود. روند بهبودی و نقاهت به نرم نگه داشتن اسکارها و همچنین به بازیابی حرکت دست کمک می کند.
چه زمانی باید جراحی سینداکتیلی انجام شود؟
هیچ دستورالعمل قاطعی در مورد زمان جراحی برای سینداکتیلی از سوی جراح ارتوپدی وجود ندارد، اما برخی از اصول عبارتند از:
سینداکتیلی انگشت شست یا سنداکتیلی انگشت حلقه باید زودتر اصلاح شود. بسیاری از جراحان بین ۳ تا ۶ ماهگی، این نوع سندکتیلی را عمل می کنند.
انگشت سبابه و سینداکتیلی انگشت حلقه را می توان به شیوه ای انتخابی تر درمان کرد. بسیاری از جراحان بین ۱۲ تا ۱۶ ماهگی را برای درمان آن انتخاب می کنند. دست در آن سن بزرگتر می شود (اندازه دست از بدو تولد تا ۲ سالگی دو برابر می شود و در سن بلوغ مجددا دو برابر می شود) که درمان را ساده تر می کند. برخی از خانواده ها با این مدت طولانی انتظار برای جراحی مخالف هستند.
چرا با بریدن پوست بین انگشتان نمی توان انگشتان را از هم جدا کرد؟
پوست اطراف ۲ انگشت به هم پیوسته برای پوشاندن انگشتان هنگام جدا شدن کافی نیست.
یک برش خط مستقیم باعث ایجاد زخم می شود که به مرور زمان سفت می شود (انقباض).
پوست قاعده انگشتان، به احتمال زیاد جای زخم دارد و باید با دقت بیشتری بازسازی شود تا نزدیک به حالت طبیعی به نظر برسد و از ایجاد اسکار مکرر جلوگیری شود.
