عصب رادیال از قسمت زیرین بازوی شما عبور می کند و حرکت عضله سه سر را که در پشت بازو قرار دارد، کنترل می کند. عصب رادیال مسئول حرکت مچ دست و انگشتان است. همچنین حس در بخشی از دست را کنترل می کند.
آسیب به عصب رادیال ممکن است منجر به نوروپاتی رادیال شود که فلج عصب رادیال نیز نامیده می شود. آسیب عصب رادیال ممکن است به دلیل ضربه فیزیکی، عفونت یا حتی قرار گرفتن در معرض سموم باشد. اغلب باعث بی حسی و سوزن سوزن شدن یا درد همراه سوزش می شود. همچنین می تواند بدون درد باشد. این وضعیت ممکن است باعث ضعف یا مشکل در حرکت مچ، دست یا انگشتان شما شود.
در بسیاری از موارد، اگر علت زمینه ای درمان شود، این وضعیت بهبود می یابد.
علل آسیب عصب رادیال
آسیب به عصب رادیال دلایل مختلفی دارد. این موارد عبارتند از:
- شکستگی استخوان بازو، استخوانی در بالای بازو
- خوابیدن روی قسمت فوقانی بازو در وضعیتی نامناسب
- فشار ناشی از خم کردن بازوی خود به پشتی صندلی
- استفاده نادرست از عصا
- افتادن روی بازو یا ضربه ای به بازو
انقباض طولانی مدت مچ دست
شایع ترین علل آسیب عصب رادیال شکستن بازو، استفاده بیش از حد از بازو، و حوادث ورزشی و کاری است. بسته به سطح آسیب، ممکن است پارگی کامل عصب رادیال را تجربه کنید. این زمانی اتفاق می افتد که عصب قطع شود. می تواند علائمی را ایجاد کند که مشابه آسیب های جزئی تر است. پارگی عصب معمولاً نیاز به ترمیم جراحی دارد.
برخی از اقدامات، زمانی که به اندازه کافی تکرار شوند، می توانند منجر به آسیب عصب رادیال شوند. حرکاتی که شامل هر دو حرکت گرفتن و تاب دادن است و می تواند به مرور زمان منجر به آسیب عصبی شود. همانطور که عصب رادیال روی استخوان های مچ دست و ساعد به جلو و عقب حرکت می کند، این احتمال وجود دارد که عصب در اثر این فعالیت ها به دام بیفتد و یا تحت فشار قرار گیرد.
مسمومیت با سرب همچنین می‌تواند منجر به آسیب طولانی مدت عصبی شود. با گذشت زمان، سم سرب می تواند به کل سیستم عصبی آسیب برساند.
برخی از شرایط جسمی که بر کل بدن شما تأثیر می گذارد ممکن است به یک عصب آسیب برساند. بیماری کلیوی و دیابت ممکن است باعث التهاب، احتباس ادراری و سایر علائم شود که به نوبه خود می تواند منجر به فشردگی عصب شود. این عارضه می تواند عصب رادیال یا سایر اعصاب بدن شما را تحت تاثیر قرار دهد.
علائم آسیب به عصب رادیال
آسیب عصب رادیال معمولا علائمی را در پشت دست، نزدیک شست و در انگشتان اشاره و میانی ایجاد می کند.
علائم ممکن است شامل درد شدید یا سوزش و همچنین احساس غیرعادی در انگشت شست و انگشتان باشد. تجربه بی حسی، سوزن سوزن شدن و مشکل در صاف کردن بازو رایج است. همچنین ممکن است متوجه شوید که نمی‌توانید مچ دست و انگشتان خود را صاف کنید. به این حالت “افتادگی مچ دست” می گویند و در همه موارد اتفاق نمی افتد.
آزمایش و تشخیص آسیب عصب رادیال
اگر فکر می‌کنید به عصب رادیال خود آسیب رسانده اید، پزشک از شما در مورد علائم و زمان شروع آنها سؤال می‌کند. این پرسش ها ممکن است به تعیین دقیق علت آسیب کمک کند.
متخصص ارتوپدی شما همچنین یک معاینه بالینی دقیق انجام خواهد داد، در طی معاینه به بازو، دست و مچ آسیب دیده شما نگاه می کنند و آن را با بازو، دست و مچ سالم شما مقایسه می کنند. آنها ممکن است از شما بخواهند که بازوی خود را دراز کرده و بچرخانید تا ببینند آیا آسیب بر دامنه حرکتی شما تأثیر می گذارد یا خیر. پزشک همچنین از شما می خواهد که مچ دست و انگشتان خود را دراز کنید تا بتوانند ضعف عضلانی را بررسی کند.
پزشک ممکن است آزمایشاتی را برای رد سایر علل علائم بیمار تجویز کند. برای مثال، ممکن است برای بررسی سطح قند خون و ویتامین و همچنین عملکرد کلیه و تیروئید آزمایش خون انجام دهید. این آزمایش ها علائم دیگری که با شرایط مرتبط با آسیب عصبی مانند دیابت، کمبود ویتامین یا بیماری‌های کلیه و کبد را بررسی می‌کنند. سی تی اسکن یا MRI همچنین می‌تواند به دنبال بیماری هایی در سر، گردن یا شانه‌های شما باشد که ممکن است به عصب رادیال شما فشار وارد کند.
پزشک شما ممکن است الکترومیوگرافی (EMG) و تست های هدایت عصبی را نیز در نظر بگیرد که به آن نوار عصب و عضله گفته می شود. EMG فعالیت الکتریکی عضله شما را اندازه گیری می کند. تست هدایت عصبی سرعت حرکت تکانه ها در طول اعصاب شما را اندازه گیری می کند. این تست ها می توانند به تعیین اینکه آیا مشکلی در عصب یا عضله خود دارید کمک می کند. آنها همچنین ممکن است نشان دهند که آیا عصب رادیال آسیب دیده است یا خیر.
در موارد بسیار نادر، پزشک شما ممکن است بیوپسی عصب را درخواست کند. این مورد شامل گرفتن نمونه کوچکی از عصب و بررسی آن برای تعیین علت آسیب است.
درمان های جراحی عصب رادیال
بیماران مشکوک به این عارضه که ماه ها یا سال ها در درمان های غیرجراحی شکست می خورند، کاندید عمل جراحی هستند. تکنیک های جراحی زیادی برای درمان سندرم تونل رادیال وجود دارد و ممکن است تفاوت های قابل توجهی در نتایج جراحی وجود داشته باشد. یک راه متداول ایجاد برش بین عضلات ساعد است تا فضای عبور عصب باز شود. جراح تمام نقاط تحت فشار روی عصب را برمی دارد. این یک جراحی سرپایی است. برخی از جراحان آرنج تنیس بازان را نیز درمان می‌کنند که می‌تواند همزمان با سندرم تونل رادیال رخ دهد، در طول جراحی. بهبودی ممکن است سه تا شش ماه طول بکشد و از درمان بهره مند شود تا به عضلات و اعصاب اجازه بهبودی داده و از ایجاد اسکار جلوگیری شود. خطرات جراحی شامل خطرات عمومی بیهوشی، آسیب به عصب، درد مداوم، جای زخم و ضعف است.
مطالعات تنها پیشرفت های اندکی را برای بیماران پس از جراحی نشان داده است. حدود ۶۰ تا ۸۰ درصد بیماران با جراحی نتایج خوبی دارند. با این حال، بسیاری از بیماران برخی از علائم پایدار را گزارش کرده اند.
منبع:
https://www.healthline.com/health/radial-nerve-dysfunction#_noHeaderPrefixedContent
